پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس ارتباط و صمیمت جنسی

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی از روی دو عامل(صمیمیت جنسی و ارتباط) بود و بر ماهیت رابطه­ی متعامل این دو متغیّر در این پیش بینی تأکید داشت و بدین منظور از فنون معادلات ساختاری بهره جست.        روش: در این مطالعه هم­بستگی، نمونه­ی پژوهش 266 نفر(125 مرد،141 زن) والدین دانش آموزان مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر کرمانشاه در سال 1390 بودند، که به شیوه­ی نمونه­گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این مطالعه از مقیاس سازگاری زناشویی(اسپاینر،1976) و پرسش­نامه­ی انریچ (اولسن و همکاران، 1987) استفاده شد.        یافته‏ ها: مدل معادلات ساختاری نشان داد هر دو عامل ارتباط و صمیمیت جنسی  به طور مستقیم و معناداری بر رضایت زناشویی اثر می گذارند. نتایج نشان داد عامل ارتباط با میانجیگری صمیمت جنسی به طور غیرمستقیم به طور معناداری با رضایت زناشویی رابطه داشت.        نتیجه ‏گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد مهارت­های ارتباطی زوجین به طور مسقیم می­تواند سبب خشنودی و رضایت زناشویی آنها شود، امّا بخشی از اثرگذاری آن از طریق صمیمیت جنسی توجیه می شود. مشاوران خانواده می توانند آموزش مهارت­های ارتباطی و صمیمت جنسی را آماج مداخلات درمانی خویش قرار دهند.